Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Law of Thelema



Τι Πραγματικά Σημαίνει ο Νόμος του Θελήματος του Άλιστερ Κρόουλυ;


Author: Γιώργος Ιωαννίδης


Ήταν στις 8, 9 και 10 Απριλίου του 1904, όταν ο Άλιστερ Κρόουλυ δεχόταν την αποκάλυψη του Νόμου της νέας εποχής του Ώρου από την ασώματη φωνή του Αϊβάς.
Το αποτέλεσμα αυτής της επαφής ήταν η σύνταξη του Liber Al vel Legis, του Βιβλίου του Νόμου, όπου αναγράφεται ανάμεσα στα άλλα, ο βασικός κανόνας της φιλοσοφίας του Κρόουλυ: «Κάνε αυτό που θέλεις, θα είναι όλος ο Νόμος. Αγάπη είναι ο Νόμος, αγάπη υπό το θέλημα».
Για αρκετούς τα παραπάνω λόγια μοιάζουν προκλητικά. Σε συνδυασμό με την εκκεντρική ζωή του συγγραφέα τους, οι περισσότεροι μελετητές των εσωτερικών σχολών αποφεύγουν το Νόμο του Θελήματος του Κρόουλυ, φοβούμενοι πως ενισχύει τον εγωισμό, τον ηδονισμό και γενικότερα γεννά φαινόμενα αναρχίας και Εωσφορισμού.
Στην πραγματικότητα όμως η έννοια της θέλησης (στο πρωτότυπο κείμενο εμφανίζεται άλλοτε ως will και άλλοτε ωςΘέλημα, λέξη γραμμένα στα Ελληνικά), δεν αφορά την ασυλλόγιστη εκδήλωση της όποιας απωθημένης επιθυμίας μας!
Ο Κρόουλυ είναι κατηγορηματικός σ’ αυτό: «Κάνε, όχι τις τυχαίες ευχές και επιθυμίες του συνειδητού νου, αλλά την αμετάβλητη ιδέα του εσώτερου εαυτού σου. Πρέπει να σκάψεις βαθιά μέσα σου και να ανακαλύψεις τι είναι – και να τον βγάλεις στο φως».
Η φιλοσοφία του Κρόουλυ μιλά για τον αληθινό πυρήνα του ανθρώπινου ψυχικού οργανισμού, για την ανακάλυψη τη δύναμης που δραστηριοποιείτε μέσα μας, γι’ αυτό που προσωπικά αποκαλώ Μυστικό Ήλιο.
Ασφαλώς, η σκέψη του είναι βαθιά επηρεασμένη από τους συλλογισμούς του Άρτουρ Σοπενχάουερ (1788-1860), ο οποίος μιλούσε για τη θέληση (βούληση - will) σαν μια κοσμική δύναμη που απλώνεται πέρα από τα όρια του ανθρώπου στο σύμπαν και διαπερνά όλα -είτε έμβια είτε ανόργανα- τα όντα του κόσμου.
Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, στο μνημειώδες Λεξικό της Φιλοσοφίας(2005) του, γράφει σχετικά με τη θέληση στον Σοπενχάουερ: «Πρόκειται για μια ορμή τυφλή -υπό την έννοια ότι δεν δρα βάσει κάποιου σχεδίου- απεριόριστη και ακατάπαυστη. Η έσχατη εξήγηση της φύσης αλλά και της συμπεριφοράς ειδικά του κάθε όντος θα πρέπει να αναζητηθεί στη βούληση. Η επιστήμη μπορεί να περιγράψει τις φαινομενικές μόνο εκδηλώσεις των όντων, αλλά την ουσία τους την αποκαλύπτει η βούληση, που ενυπάρχει σε αυτά. Η επιστήμη, π.χ. είναι σε θέση, αναφερόμενη στα χαρακτηριστικά του πεύκου, να περιγράψει τις συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργείται κάτι τον τρόπο κατά τον οποίο αναπτύσσεται, αλλά αδυνατεί να απαντήσει στο έσχατο ερώτημα: γιατί το πεύκο, κάτω από συγκεκριμένες αιτίες, αναπτύσσεται έτσι; Η έσχατη αιτία, που θα μας επιτρέψει να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, είναι η βούληση. Το πεύκο δημιουργείτε, υπάρχει και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά που έχει, επειδή η βούληση την οποία κλείνει μέσα του το προτρέπει να δημιουργείται, να υπάρχει και να εκδηλώνεται με τον τρόπο αυτόν - και, όχι, λ.χ. με τον τρόπο που δημιουργείτε, υπάρχει και εκδηλώνεται ο κάκτος».
Για αυτή τη δύναμη ακριβώς μίλησε ο Κρόουλυ, για τη θέληση που δένει ερμητικά όλα τα πλάσματα της ύπαρξης με όρους συμπάθειας και τα κατευθύνει σ’ ένα μονοπάτι αγάπης, δηλαδή συνοχής, δημιουργίας και ανάπτυξης.
Η αγάπη και η θέληση είναι έννοιες ίσες στη φιλοσοφία του Θελήματος (Thelema), αφού αριθμοσοφικά δίνουν και οι δυο τον αριθμό 93. Η αληθινή θέληση είναι εξέλιξη και δημιουργία, ενώνει και γεννά, είναι πατέρας κάθε τελειότητας, η δύναμη και η κατάσταση του τελειοποιημένου ανθρώπου.
Η θέληση του Κρόουλυ δεν διαφέρει με το τέλεσμα του Ερμή, και αν ορισμένοι επιμένουν πως οι δυο αυτές έννοιες είναι απόλυτα ξένες μεταξύ τους, τους παραπέμπω στη μυσταγωγική ανάλυση του πυθαγόρειου θεωρήματος από τον Γράβιγγερ στο βιβλίο του Πυθαγόρας (1998).
Εκεί, μέσα από τα αξιώματα της γεωμετρίας και τη «μαγεία» των μαθηματικών, αναπαριστάται με τον καλύτερο τρόπο η τελείωση του ανθρώπου, όταν η προσωπική θέληση ελαττώνεται ή πιο ορθά, συμπίπτει με τη θεϊκή πρόνοια. Έτσι, στο ορθογώνιο τρίγωνο των Πυθαγορείων, η οριζόντια πλευρά ή αλλιώς η θέληση του ατόμου, καθώς μειώνεται και πλησιάζει στο σημείο επαφής της κάθετης πλευράς (που εδώ συμβολίζει τη Θεία Πρόνοια), ελαχιστοποιεί την υποτείνουσα, τη γραμμή δηλαδή της Ειμαρμένης.
Τότε η βούληση του ανθρώπου γίνεται ένα με αυτήν του Θεού, τα δυο σημεία ταυτίζονται, ο μακρόκοσμος γίνεται ένα με το μικρόκοσμο και το άτομο τελειοποιείται, καθώς γίνεται μέτοχος της κοσμικής θέλησης. 

http://apopheneia.blogspot.com

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικό!

Αλλα η φράση " θεϊκή πρόνοια" για μένα προσωπικά δεν στέκει.. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποια αλλη φράση ..

Καλημέρα ..

Νimertis είπε...

καλησπέρα φίλε μου Δημήτρη... ποια άλλη φράση θα είχες να προτείνεις;

μαχαιρης είπε...

ΕΚΑΤΟ...Ερωτησεις θελω να κανω..!!
-Περα απο τη "θεληση" του οντος...Για να αναπτυχθει...
Υπαρχει και η Θεια προνοια που..υποβοηθα;;Δηλαδη, η θεληση ενος υπεροντος Δημιουργου, της θελησης, καθε πλασματος;;
Γιατι οι δυο αυτες "θελησεις" συγκρουονται;;[καθετες πλευρες τριγωνου..]
Και πως...
Η εξαφανιση, της θελησης του πλασματος...Το Θεοποιει;;
[Ελπιζω να μην.."ξεφυγα"]

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ να το καθορίσω ...

Νimertis είπε...

φίλε μου μαχαιρη, μην νομίζεις πως... δεν έχω κι εγώ ερωτήσεις...
αλλά ας πούμε ότι μαζί αναζητούμε τις απαντήσεις...
διάλεξα να αναρτήσω αυτό το ωραίο άρθρο του Ιωαννίδη διότι είναι μια νύξη και μια αφορμή για όποιον θέλει να 'το ψάξει' περισσότερο...
όσο για τον Γράβιγγερ, τον 'αμαρτωλό' Πυθαγόρειο αδελφό -το γιατί είναι μια άλλη ιστορία- η ανάλυσή του, προϋποθέτει να δεχθεί, κατ'αρχάς, κανείς πως μυητικό πέρας δεν εννοείται αν δεν ταυτιστεί η ανθρώπινη με την θεία 'θέληση'...
άρα, θα πρέπει να αποδεχθεί κάποιος την ίδια την θεία θέληση, ας την πούμε εδώ, την δράση του Απείρου, δεν έχει σχέση δηλαδή με τον 'προσωπικό' θεό που γνωρίζουμε εμείς αλλά ούτε και με το 'δωδεκάθεο' της λαϊκής θεολογίας των αρχαίων ελλήνων... αλλά υπάρχει και η Ειμαρμένη... αυτή η πολύ λεπτή έννοια δεν αναλύεται εδώ, είναι θέμα άλλης ανάρτησης... βλέπεις, η δράσης της, που ο Γράβιγγερ την παριστά με την υποτείνουσα -το Πυθαγόρειο θεώρημα παρεδόθη στον διδάσκαλο Πυθαγόρα από τους Χαλδαίους Μάγους κατά την εκεί παραμονή - αιχμαλωσία του, κατ'άλλους από τους Αιγύπτιους ιεροφάντες κατά την εκεί μυησή του και αποτελεί ένα κλειδί και αυτό όπως και πολλά άλλα... οι άρρητοι αριθμοί ας πούμε... αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί να είναι 'άρρητοι'; κλπ.

Η σύγκρουση των δυο θελήσεων δεν θα 'υπήρχε' αν δεν υπήρχε η δράση της ειμαρμένης... θέλει μια βαθύτερη ανάλυση και υπόσχομαι στο άμεσο μέλλον να επανέλθω...

χαίρομαι που θέτεις τα ερωτήματα φίλε μου...

μαχαιρης είπε...

Θεωρω τον εαυτο μου τυχερο...
Οπου, χαρη στ ΔΙΑΔ...
Μπορω να βαζω ερωτησεις...Και να τυχαινω απαντησεων...Απο κοσμο πολυ ψαγμενο και μορφωμενο...
Που οι κοινωνικες αγκυλωσεις..
Εμποδιζουν την διεπαφη..!!
Με τιμα φιλε...
Η φιλια σου..!!
Ευχαριστω και περιμενω...

Νimertis είπε...

φίλε μου μαχαιρη, αληθινά στο λέω, νιώθω ιδιαίτερα τυχερός κι εγώ που μέσα από το νετ έχω έρθει σε επαφή με τόσο αξιόλογους ανθρώπους, σχεδόν τρία χρόνια τώρα...
και η επαφή με το δικό σου λόγο, τη γραφή σου, τη ματιά σου θα έλεγα, με έχει βοηθήσει πολύ στην δική μου εσωτερική εργασία...

εγώ ευχαριστώ λοιπόν και ελπίζω σύντομα να έχω μια ανάρτηση που θα δίνει κάποιες απαντήσεις σε βαθύτερο επίπεδο...

να΄σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

περασα να σας ευχηθω καλο χειμωνα ...
σας ευχαριστωωωωωωωωωωωωω

Νimertis είπε...

καλό χειμώνα queen!

Eriugena είπε...

Φίλε μου αγαπημένε, δύσκολά τα πράγματα για μένα εδώ, θέλω πολλά "σεμινάρια" επειγόντως!!...πραγματικά πολύτιμη η μελέτη του άντεργκράουντ, του αληθινού αντεργκράουντ, που νομίζω είναι πίσω απο το γνωστό...κάτι θυμάμαι για τις πραγματικές ρίζες του ρόκ και των νέων μετά τον πόλεμο...θέλω πολύ να μάθω, ότι μπορείς να μας πείς!!

Eriugena είπε...

με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε και άλλη "βιβλιογραφία", κάπως πιο ιστορική, γνωρίζεις κάτι;;

Νimertis είπε...

Φίλε μου Ιωάννη, μήπως το σχόλιό σου αυτό ήταν για την νέα ανάρτηση, το Jailbreak;
Αν ναι, απλά θυμήθηκα τον μακαρίτη Μπον Σκοτ, τον πρώτο τραγουδιστή των AC/DC, πριν γίνουν τόσο διάσημοι και τόσο... ευπώλητοι... είχαν όντως 'άντεργκράουντ' στοιχεία, και ο ίδιος ο Σκοτ, 'λέτσος', αγριεμένος, κουτσοδόντης, 'λέρας' και με μια φωνή 'που δεν τον πήγαινε πουθενά'... αυτό που είχα αγαπήσει τότε, στα πολύ νιάτα μου στους περίπου άγνωστους ac/dc ήταν ότι είχαν έναν 'κανονικό' ροκ εντ ρολ ήχο... χωρίς φιοριτούρες, χωρίς άλλα μπερδέματα... έφτανε στα κόκκαλα ο ήχος... μετά το 1980, ιδιαίτερα μετά την τρομακτική επιτυχία τους με το BACK IN BLACK, και τον θάνατο του Σκοτ, άρχισαν κι αυτοί να γίνονται... καθεστωτικοί... δεν λέω, και τώρα τους ακούω, διατηρούν κάποια σημεία επαφής με τα πρώτα 'γδαρμένα' τους πρόσωπα αλλά...

όσον αφορά στον στίχο, δεν υπήρξαν ποτέ παρά αυτό που είναι οι Αυστραλοί σε σχέση με τον Δυτικό κόσμο... εντελώς τρελοί, ανυπότακτοι, παράξενοι, περιθώριο και 'επαρχία'...
-και με έναν από τους καλύτρους κιθαρίστες όλων των εποχών βέβαια που ακόμα φοράει κοντά παντελονάκια -
έχουν γυριστεί ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ με την ιστορία τους...

αν το σχόλιό σου ήταν για την ανάρτηση του Κρόουλυ, τότε... έχουμε άλλα να πούμε...
να'σαι καλά!

Eriugena είπε...

ήταν μάλλον και τα δύο, και λέω μάλλον γιατί δεν θυμάμαι αν ειχε υπάρξει ανάρτηση για τους AC/DC..πάντως σχετίζονται, αφου βλέπω και στο σχόλιο σου να αναδεικνύεται η (όχι και τόσο καλά γνωστή και σε μένα) σχέση του ροκ όταν θρησκεύει και φιλοσοφεί τόσο με τον νιτσεισμό ( ο μόρρισον νομίζω, είχα διαβάσει ένα βιβλίο του Νταλούκα), όσο και με τον αποκρυφισμό και τον (νεο-)μυστικισμό...αυτά είδαν οι παπάδες και είδαν ξανά τραγιά και σατανικά κέρατα!!..τι να πούν κι αυτοί, απο παντού τους έρχεται, μιά οι "κομμουνισταί" μιά τα φρικιά-τραγιά..αν και τα τελευταία, ειδικά αν είναι τρελλά δεν τα συμπαθούν και οι κομμουνιστές..μύλος δηλαδή..πάντως χρειάζεται μια νέα αποτίμηση αυτού του ηφαιστειακού ρεύματος αποκρυφισμού, που κινήθηκε στις παρυφές της καθωσπρέπει φιλοσοφίας και στοχασμού, συνεχίζοντας την εμπειρία του "άλλου" που πάντα υπήρχε και στα σοβαρά σπίτια (ποιός ξέρει ότι ο Νεύτων ασκούσε τις..νύχτες την αλχημεία;)..οι πληροφορίες σου πολύτιμες..θα ήθελα να ξετυλίξεις και τις δύο πτυχές..