Φέρτε μου όλα σας τα όνειρα
εσείς ονειρευτές
φέρτε μου όλες τις μελωδίες της καρδιάς σας
για να μπορέσω να τα διπλώσω
μέσα σ’ένα ύφασμα από γαλάζιο σύννεφο
μακριά από τη σκληρότητα του κόσμου.
[τραγούδι αυτόχθονων -‘Ινδιάνων’- της Αμερικής]
8 σχόλια:
Θαυμάσιο. Τι απλό. Τι σοφό και ονειρικό συνάμα
Μπράβο που φέρνεις μακρινές φωνές εδώ.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
να σαι καλά φίλε μου Χριστόφορε...
Από τη μια δεν ξέρουμε πως να φερθούμε στους ονειρευτές
και από την άλλη δαιμονοποιούμε τη σκληρότητα.
Δεν καταλαβαίνω, Νημερτή.
Διαρκώς κάτι μας περισσεύει
αλλά διαρκώς του βάζουμε απουσία.
Και όνειρο να γίνουμε
πάλι κάποιος θα μας βρει ελαττώμματα.
εκτός αν κάποιοι από εμάς είμαστε κιόλας ένα όνειρο... Γκούφη μου!!!
Yπέροχο τρυφερό που σε ταξιδεύει σε μονοπάτια γλυκών ονείρων ....
mar9659 σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου! μια ζεστή καλημέρα!!!
Έφερα το σεντόνι μου...
ραμμενο από παιδικο γαϊτανακι...
Μ'αυτό κοιμάμαι εδω και χρόνια...
Έχει μουλιάσει μεσα στις αγωνίες μου..
έχει αναστηθεί μέσα από τα όνειρά μου...
έχει κηλίδες άσπρου φωτός από τις απαγορεύσεις, που καταφερε να υπερβει...
έχει πληγές από τους εφιαλτικούς διαδρόμους της ανομολόγητης φοβίας του ποιητή....
έχει πεινάσει τα βράδια της Μεγάλης Νηστείας, που ο ύπνος δε χαρίστηκε στα όνειρα....
Σου το χαρίζω.... σκούπισε τον ιδρωτα της αγωνίας σου...
Ο κόσμος ακομη κοιμάται....
Το επόεμνο πρωί θα επιστρέψω να το ζητήσω πίσω....
πιο πλούσιο από τη δική σου κατοχή...
Μετάγγισέ του το ρίγος σου...
έτσι ώστε όταν θα κοιμάμαι και θα με σκεπάζει, να ξέρω ότι και κάποιος άλλος, εκτός από μένα, αναζητά τα όνειρα των ονειρευτών για να τα προστατεύσει από τη σκληρότητα του κόσμου, που διαβρώνει την τρυφερή αφη της παιδικής φαντασίας....
Την καλησπέρα μου Νημερτή.... φευγω μαγεμενη...
φίλη Κάκια... ο ρέων λόγος σου, η ποταμιαία έκφρασή σου, η δεξιότητά σου στο κέντημα της γραφής σου πάντα με γεμίζουν έντονα συναισθήματα... σε ευχαριστώ για την τιμή... πολλά φιλιά!!!
Δημοσίευση σχολίου