Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016




Στην αίθουσα αυτή
τη μεγάλη
την πιο μεγάλη απ’το δικό τους στερέωμα
με τα βρώμικα καλοριφέρ να δουλεύουν στο φουλ
και με το σαπισμένο πιάνο
να έχει αρπαχτεί απ’τη λήθη τόσο δυνατά
που να μην μοιάζει πια
παρά με ένα κασόνι με παράξενο σχήμα…

τους άκουσα να συνομιλούν
-εδώ σου λέω, εδώ με βλέπω να γερνάω…
-σώπα, μην λες τέτοια λόγια…

Σ’αυτή την αίθουσα
την απέραντη
με την γεωμετρική της κανονικότητα
τόσο επί τόσο
χωρίς σπασίματα και αρχιτεκτονικές ευελιξίες
χωρίς υποστυλώματα στη μέση
χωρίς κρυφές γωνιές
αλλά με το φως να πεθαίνει στους τοίχους

και τους ανθρώπους να κοιτάζουν το φως

τους άκουσα να ανασαίνουν
-εδώ μέσα θα πεθάνουμε σου λέω… το ξέρω…
-μου μιλάς κι εγώ ακούω… πες μου όμως άλλα…
-δεν έχω άλλα… εδώ μέσα μονάχα ο θάνατος δεν παίρνει φάρμακα…

Σ’αυτή την αίθουσα
την τόσο μεγάλη
με τις φθαρμένες, άσχημες κουρτίνες
να κατεβαίνουν σα θυμωμένες Άρπυιες
και να ορμάνε στις ψυχές

και με τις ώρες
να μην περνάνε
να μην κυλάνε

τους άκουσα να σιωπούν…

εδώ μέσα
μονάχα ο θάνατος
δεν παίρνει φάρμακα…


ιαν2013

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016



Το’λεγα πάντα. Η επανάσταση απ’τα σκουπίδια θα’ρχίσει. Οι ποιητάδες – γραφιάδες θα γιορτάζουν τη μέρα τους –σουλατσάροντας κάτω από ανοιξιάτικους ήλιους στους δρόμους των πόλεων – που πριν λίγο, και σε λίγο θα ποτιστούν με αίμα πουλιών, εκεί που κοιμούνται οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, ακόμη κι οι έρωτες, μέσα στα χημικά, και με δίχως απολύμανση –σύφιλη χρόνια στις πόρνες λεωφόρους. Γελάω -!- Κι έχω να γελάσω από την προηγούμενη κατοχή. Πολυτελείας ποιητές, για την τιμή των όπλων, τα παιδιά ανοίγουν, και δελεάζουν την έκδοση. Και τώρα που οι παράγωγοί τους μπατίρισαν, συνεδριάζουν στη λιακάδα. Αλήθεια, τι όνειρο να έβλεπαν, όταν μας έπαιρναν τις πόλεις οι οχτροί -;-

Προμηθεύς Πυρφόρος  (Ευαγγελία Πατεράκη) 
Φύλλο: Μονομάχος


Εκδόσεις:  www.vakxikon.gr



Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

τι τον θέλεις τον ουρανό;





ώστε λοιπόν μείναμε μόνοι;
μείναμε μόνοι να οραματιζόμαστε ένα ‘άλλο αύριο;’

…έχω την αίσθηση ότι δεν οραματιζόμαστε τίποτε... τουλάχιστον σε ευρύ, αυτό που λέμε 'συλλογικό' επίπεδο... λογικό, εκείνοι που οραματίζονταν ήταν πάντοτε οι μοναχικοί άνθρωποι… το ζήτημα ήταν πως κάποιοι μπορούσαν ή ήθελαν να μοιραστούν το όραμά τους με τους υπόλοιπους… κάποιοι το κατάφεραν… κάποιοι εκδικούμενοι τον εαυτό τους, απλά το κατέστρεψαν… και κάποιοι άλλοι το έκρυψαν και το ανακάλυψαν οι επόμενες γενιές και το φόρεσαν στο δικό τους σώμα… στην ουσία το κατέστρεψαν επίσης...

δεν με πειράζει καθόλου αυτή η παράξενη μοναχικότητα… αν δεν μας θέλουν δεν σημαίνει ότι έχουμε ‘πρόβλημα’… αν δεν μας μιλούν δεν σημαίνει ότι ακυρωθήκαμε… σημαίνει απλά ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα… και αυτό κοστίζει… και πονάει…

παρατηρώ τον τελευταίο καιρό αυτό που συμβαίνει, αισθάνομαι αυτό που γεννιέται, υπάρχει μια κινητικότητα, μια ανάδραση, ένας βρασμός που ακόμα δεν έχει γίνει κοχλασμός… οι άνθρωποι προσαρμόζονται εύκολα… σε όλα προσαρμόζονται, έτσι έλεγε η γιαγιά μου… μήπως αυτό είναι μια δράση ευελιξίας για να μην αισθάνεται ο ραγιάς ραγιάς και ο κολλήγας κολλήγας; μήπως αυτό είναι μια πρεπούμενη στάση μπροστά στον εφέντη που έρχεται πάνω στο άλογο και σκύψε το κεφάλι και ας τον βρίζεις; Τουλάχιστον έχε το κεφάλι σου στη θέση του και ας μην σε ακούει που τον βρίζεις… τα μάτια στη γη, δεν πειράζει, αυτή σε τρέφει, αυτή θα σε κλείσει μέσα της μια μέρα…

τι τον θέλεις τον ουρανό; έχεις φτερά μήπως και δεν τα βλέπω;

για να μεγαλουργήσεις γεννήθηκες, στην πορεία εκπαιδεύτηκες να ζεις, τώρα πρέπει να μάθεις να επιβιώνεις… για να έχει τουλάχιστον ο θάνατός σου έναν ουρανό, στο κάτω κάτω, μάλλον… στο πάνω πάνω…

και να πάψεις να βαφτίζεις τη γη ουρανό… άλλωστε, υπάρχουν και παιδιά και ακούν και μιμούνται και επαναλαμβάνουν…

στη γη όταν σέρνεσαι, φτερά δεν χρειάζονται… τον ουρανό ξέχνα τον...
μπορείς ακόμα μόνο να τον τραγουδάς… και να τον ονειρεύεσαι…

όλα τα υπόλοιπα, προς το παρόν, λέγονται απληστία...

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016



Έκλειψη


Ό,τι αγγίζεις και ό,τι βλέπεις
Ό,τι γεύεσαι και ό,τι βιώνεις
Και ό,τι αγαπάς και ό,τι μισείς
Ό,τι αποστρέφεσαι και ό,τι φυλάς
Και ό,τι δωρίζεις και ό,τι εμπορεύεσαι
Και ό,τι αγοράζεις, ζητιανεύεις, δανείζεσαι ή κλέβεις
Και ό,τι φτιάχνεις και ό,τι χαλάς
Και ό,τι κάνεις και ό,τι λες
Και ό,τι τρως και όποιον συναντάς
Και ό,τι περιφρονείς και όποιον πολεμάς
Και ό,τι υπάρχει και ό,τι υπήρξε
Και όσα είναι να έρθουν
όλα κάτω απ’τον ήλιο είναι σε αρμονία
Όμως ο ήλιος έχει σκιαστεί απ’το φεγγάρι




Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Erlend Mørk

Erlend Mørk

Dark Symbolist Photography

 Experiment XI (2013)

 

 Vitronaut (2008)

 

 

 House of Discord (2006)

 

 Dystopium (2005)

 

Paradox (2003)

 

 

Who: Erlend Mørk
Born: November 1, 1983, Bergen
Current location: Trondheim, Norway


thought
My inspiration comes from an obsession with philosophy and looking behind and beyond everyday life as it appears to us, i.e. the usual existential questions. My works are symbolic representations of my views and reflections about these. The creatures in my works are as such mad, lost or isolated, in search of some absolute among the relative, trying to know an objective truth, or just become complete nihilists.
To create my photographs I interweave dozens of different exposures which in the end becomes one surreal image. The scenes are easily recognizable but the dreamy metaphysics allows me to illustrate psychological or spiritual issues. In this I am self taught since the academies don't teach anything but how to get away with arbitrary trash, march to the drum and beg for stipends.

E.M.
December 2008


Περισσότερα στον ιστοχώρο του καλλιτέχνη http://erlendmork.com/

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016




Όπως
ο οίκτος που δεν γίνεται συμπόνια
και δεν βαφτίζεται στην απέραντη θάλασσα της περιχώρησης
που δεν τολμάει να σκεπάσει με τις φτερούγες της 
η ψυχή
το Άγνωστο
διακινδυνεύοντας
ό,τι είναι ακριβότερο απ’τη στιγμή
έτσι ομοιάζοντας
το μικρό κερδίζει τις καθημέριες μάχες
και το Απόλυτο χαμηλώνει το βλέμμα

και ξοδεύει άπληστα
με θράσος
όλη την Αγάπη Του ο Ένας
στο αιώνιο
που δεν φυλακίζεται

φιλοξενώντας απρόθυμα
τον Πρώτο και τον Έσχατο
στοχασμό και πόθο

στη φωτιά Του την ονειρεμένη από την Αρχή του


για τον άνθρωπο



14 Φλεβάρη 2014